GÖÇMEK BÖYLE BİR ŞEY

Bazen yok olmak istiyorum, derviş gibi dağı taşı dolaşmak.

Ozan olup türküler, şiirler yazmak istiyorum,

Sevenlere kavuşturmak ezgilerimi.

Soranlara isimsiz olduğumu haykırmak,

Uçurumun kenarında sus pus olup çığlık çığlığa bağırmak,

Her Dağ da bayırda Sevdiğimi aramak.

Bulamayıp daha çok yer mesken edinmek istiyorum.

Unutulmaya yüz tutmuş Aşık’ları var etmek istiyorum tanımadık diyarlarda.

Her gün bir heves le yeni kırlar, ovalar aşmak.

Gideni aratmak istiyorum insanlara mesela,

Etrafımda ki sahte dostlara, dostluklara.

Değerini buldurmak istiyorum Aşkların, Sevgilerin.

Aramızda ki dağları yolları değil,

Yüksek uçurumları hissettirmek istiyorum.

Her sabah kızıl ufuk çizgisine bir adım daha yaklaşmak için yürümek istiyorum mesela,

Ne kadar ulaşılmaz olursa olsun, bir umut ekmek istiyorum her gün batımına,

Umut ekmek istiyorum yüreklere, Gülü bitmemiş bostanlara.

Dağların kasvetinden çatladığını, denizlerin hırçınlaştığını.

Mecnun olup çöllere düşmek istiyorum mesela,

Leyla’yı aramak için değil, eşsiz bir kum tanesine kapılıp sürüklenmek için.

Samanlığın seyran olduğu yeri görmek istiyorum,

Kumruların üşüştüğü dalları.

Bülbülün Gülüne şarkı söylediği o tomurcuk bağlarını.

Görmek istiyorum, delicesine sevip vazgeçenleri,

Görmek istiyorum, Ferhat olup dağı delenleri ve;

Ölmek istiyorum bilmediğim diyarlarda…

Göçmek Böyle bir şey işte…